زندگینامه مرحوم حاج محمد نورانی

من حسینین عالمه عشق و صفاسین ویرمرم
هر نه ابش گورسم ده الدن حق رضاسین ویرمرم

مرحوم حاج محمد نورانی در سال ۱۳۴۱ شهرستان سراب در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشودند.
سال ۱۳۵۴ یعنی ۱۳ سالگی مداحی و نوحه خوانی را شروع نمودند…
در طول ۴۰ سال نوکری آستان اهل بیت (ع) مجالس متعدد و اجراهای ماندگاری به یادگار گذاشته اند.
در محضر شاگردی به عنوان استاد از حاج غلامرضا عینی فرد زنجانی تلمذ نموده و از شیفتگان سبک و سیاق استاد عینی فرد زنجانی بودند.
از سال ۱۳۶۹ از شهرستان سراب مهاجرت و در اسلامشهر تهران سکنا گزیدند.
اذان بلال، مجلس معروف وی که در مسجد حضرت رقیه(س) شادآباد تهران اجرا شده برای مرحوم نورانی بسیار خاطره انگیز و حال و هوای عجیبی که تکرار نشدنی بود… مرحوم نورانی خود می گوید:
شب شهادت حضرت زهرا(س) مجلس پرشور در حال مداحی بودم که مسئول هیات کودک خردسالی را آورد و گفت حاجی این بچه رو دکترها جواب کردند… حالم دگرگون شد و به لطف حضرت زهرا(س) مجلس با کیفیت اداره شد شروع به اذان بلال نمودم… ۲ روز بعد مسئول هیات تماس گرفت و با خوشحالی گفتند آن بچه شفا پیدا کرد الحمدالله… و سال بعد آن بچه را دیدم که در مجلس شرکت کرده و عزاداری می نمود، از این عنایت مادر سادات دلم شاد گردید و شکر گزاری نمودم.

دلنوشته ای از زبان حال یگانه فرزند زنده یاد استاد حاج محمد نورانی
به مناسبت سالگرد پدرش…

در غم دوريت اشک ريختم
با خاطراتت جاري شدم
از گذر زمان گذشته…
روان شدم به سويت…
توبا لبخندي که هميشه داشتي
مرا خواندي به سويت…
تولد محبتم از بيکران محبت تو
قطره ام در درياي محبتت…
تو که صفاي دلت همه ي راز محبتم
دوريت مي کند بي طاقتم…
چشمانم به يادت هميشه مهمان اشک
اشکي که مي ريخت از صورتم…
يک سال گذشت……
صد سال است در خيالم
گرمي آغوشت ونبودنت……..
چقدر باتو هستم و بي تو
غمنامه ام همه در سوگ تو
شور عشقم به ياد عشق تو
شادمانه به ياد خنده هاي تو
کودکانه به ياد نوازش پرمهر تو
تنهايي به ياد دور بودن از تو
چقدر تنهايم………
با اين همه محبت اطرافم…
هيچ محبتي ندارد
بوي محبت تو…
تو که هميشه وصل مي خواستي
پس چرا تنهايم گذاشتي….
کلامت در زمانم جاري است…
تو مي گويي::::
هيچ وقت نخواهم خواست تنهايت
روحم در پرواز سبزي روحت
جاري تا ابديت……….